Ronald over PQ: Positieve Intelligentie
Het wonderbaarlijke van de training Positieve Intelligentie: mijn handelen verandert. Kostte het mij eerder moeite om in allerlei zaken, ook met leuke dingen, tot actie te komen, nu reageer ik vaker en vaker onmiddellijk en zonder aarzeling. Ik sta erbij en kijk ernaar. Letterlijk en figuurlijk. Afschuiven, vooruitduwen en aarzelen tot op het laatst, dat was ik. Nogmaals, dat niet alleen met lastige klussen.
Het is net alsof er een blokkade is weggevallen. Met verbazing aanschouw ik mijzelf terwijl ik een bepaalde klus uitvoer. Het smaakt alleen maar naar meer en meer om de methode van PQ te leren kennen.
In het begin zag ik PQ als een serie oefeningen die kunnen leiden tot een verdiept inzicht in de motivaties van mijn handelen. En zeker, dat is een belangrijk onderdeel van de training. Zo is het heel verhelderend te merken dat saboteurs zo'n prominente rol hebben in mijn (niet)handelen. Deze kennis geeft langzaam maar zeker vorm aan het fundament van het bouwwerk waarop mijn overtuigingen, gewoontes, aannames en dus ook handelen is gebaseerd.
In eerste instantie dacht ik dat ik mijzelf en mijn beweegredenen wel kende na al die jaren. Natuurlijk is dat enerzijds zo, anderzijds en al spittende in de diepere lagen, ben ik toch tot een aantal ontdekkingen gekomen, die met name laten zien en voelen waarom bepaalde saboteurs zo prominent aanwezig zijn. Deze zelfkennis werkt heel inspirerend om alsmaar verder te graven in het hoe en waarom van mijn (niet)handelen.
Wat PQ daarin juist zo bijzonder maakt is dat je niet onmiddellijk moet gaan veranderen. Je maakt van een slak geen hazewindhond, of andersom. We moeten altijd anders worden dan wie we zijn. En dat doet PQ nou juist niet met me. Nee, PQ zorgt er uiteindelijk voor dat ik mijzelf mag zijn, want ik ben mijzelf al lang, maar mag mijzelf bevrijden van alle aangeleerde patronen en gewoontes. Dus niet veranderen maar afstoffen en verhelderen.
Het fijne is dat ik geen trucjes aanleer. De Gymsessies halen mij letterlijk uit mijn hoofd en laten mij mijn lichaam voelen. Ik stel dit expliciet zo, want dit soort voelen is toch iets anders dan alleen maar een beetje happy te lopen zijn in een soort van geschapen softe fakewereld. PQ erkent dat het leven uitdagingen blijft geven. Het verschil is dat ik uitdagingen niet langer zie als persoonlijke problemen maar als mogelijkheden mijzelf te leren kennen in wie ik werkelijk ben.
